Elk jaar, zonder uitzondering, lijkt het alsof de hele wereld een collectieve amnesie ondergaat zodra de heilige maand Ramadan aanbreekt. En daar zit ik dan, met mijn levenslange inspanning voor integratie in dit land, inclusief de lange periode van mijn vader die hier al sinds de late jaren 60 woont – wat eigenlijk al minstens 50 jaar is.

Je zou denken dat na al die tijd de Ramadan-rituelen wel ingeburgerd zouden zijn. Maar nee, elk jaar opnieuw word ik geconfronteerd met dezelfde vraag: „Wat houdt het vasten eigenlijk in?” Alsof het antwoord een goed bewaard geheim is dat elk jaar weer onthuld moet worden, alsof het concept van zelfonthouding een gloednieuw fenomeen is waarvan niemand eerder heeft gehoord.

Terwijl ik deze eeuwige cyclus van herhaling trotseer, vraag ik me af waarom het begrip van het vasten tijdens Ramadan zo moeilijk te grijpen lijkt voor sommigen. Is het een gebrek aan interesse? Een tijdelijke geheugenstoornis? Of is het gewoon een geval van collectieve vergeetachtigheid die jaar na jaar toeslaat?

Lees verder op de website van Metro om de gehele column te lezen!! Vergeet niet om een reactie achter te laten – jouw input wordt gewaardeerd.

Silently Yours,